Boven op een heuvel , omringd door weilanden en loofbossen doorstaat een huis al twee eeuwen lang, de lome warmte van de zomer, de winderige herfst, de natte kille winter en de vrolijke blijde lente.
Elk jaar weer ziet het huis de omgeving veranderen, boompjes groeien uit tot forse exemplaren waardoor de schaduw zorgt voor koelte, struikjes verhinderen na jaren het uitzicht van de luiken en de klimop neemt de gehele gevel in beslag. Het huis blijft staan, stoer en tijdloos.
Het ziet hoe de verschillende mensen erin leefden, oude rode tegels zorgden voor sfeer in de kamers,
de badkamers werden vernieuwd, verouderden daarna weer en werden weer opnieuw gebouwd. Er werd gegeten aan de donkere houten tafels waarbij de wijnglazen klonken als bellen in de nacht.
Vele kinderstemmen hebben gejoeld in de tuin als zij tikkertje speelden en hutten bouwden onder de grote dennenboom. Nieuwe bewoners kwamen en gingen weer weg, het huis berustte in zijn lot.
Jammer genoeg is het onderhandelen met de makelaar, de papierwinkel en de notariskosten die ermee gemoeid zijn niet zo romantisch, maar daar moet je wel doorheen om je droom te verwezenlijken.
Vol goede moed gaan we richting Peyzac-le Moustier, Dordogne. We gaan alles grondig bekijken zoals we dat bij meerdere huizen al gedaan hebben, meten is weten! Vragen stellen aan de eigenaars, de omgeving verkennen en kennismaken met de burgemeester van het dorp. Aan de eigenaars zal het niet liggen, met hen is er goed mail contact. Met de makelaar hebben we nog een appeltje te schillen vanwege haar gebrekkige hulp. Hopelijk komt dat ook goed.
Volgende week dus..........
